บทที่1 หลักภาษาไทย อักขระวิธี ได้แก่ อักษร แปลว่า ตัวหนังสือ ลักษณะอักษร เสียงในภาษาไทย มีอยู่ 3 อย่าง คือ 1. เสียงแท้ ได้แก่ สระ 2. เสียงแปร ได้แก่ พยัญชนะ 3. เสียงดนตรี ได้แก่ วรรณยุกต์ สระ สระในภาษาไทย ประกอบด้วยรูปสระ21 รูป และเสียงสระ 32 เสียง พยัญชนะ รูปพยัญชนะ มี 44 ตัว คือ 1. อักษรสูง มี 11 ตัว คือ ข ข ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห 2. อักษรกลาง มี 9 ตัว ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ 3. อักษรต่ำ มี 24 ตัว คือ 3.1 อักษรคู่ คืออักษรต่ำที่เป็นคู่กับอักษรสูง มี 14 ตัว คือ ค ค ฆ ช ฌ ซ ฑ ฒ ท ธ พ ภ ฟ ฮ 3.2 อักษรเดี่ยว คืออักษรต่ำที่ไม่มีอักษรสูงเป็นคู่กัน มี 10 ตัว คือ ง ญ ณ น ม ย ร ล ว ฬ วรรณยุกต์ วรรณยุกต์ มี 4 รูป ได้แก่ 1. ไม้เอก 2. ไม้โท 3. ไม้ตรี 4. ไม้จัตวา เสียงวรรณยุกต์ที่ใช้อยู่ในภาษาไทย มี 5 เสียง 1. เสียงสามัญ คือเสียงกลาง ๆ เช่น กา มา ทา เป็น ชน 2. เสียงเอก ก่า ข่า ป่า ดึก จมูก ตก หมด 3. เสียงโท เช่น ก้า ค่า ลาก พราก กลิ้ง สร้าง 4. เสียงตรี เช่น ก๊า ค้า ม้า ช้าง โน้ต มด 5. เสียงจัตวา เช่น ก๋า ขา หมา หลิว สวย หาม ปิ๋ว จิ๋ว คำเป็นคำตาย คำเป็น คือ คือเสียงที่ประสมทีฆสระ (สระเสียงยาว) ในแม่ ก กา เช่น กา กี กื กู คำตาย คือ คือเสียงที่ประสมรัสสระ (สระเสียงสั้น) ในแม่ ก กา เช่น กะ กิ กุ คำสนธิ คือ การต่อคำตั้งแต่สองคำขึ้นไปให้ติดเนื่องกัน โดยมีการเพิ่มสระในแทรกระหว่างคำ หรือเพิ่มคำเพื่อติดต่อกันให้สนิท เช่น ปิตุ + อิศ เป็น ปิตุเรศ ธนู + อาคม เป็น ธันวาคม มหา + อิสี เป็น มเหสี คำสมาส คือ การนำคำประสมตั้งแต่ 2 คำขึ้นไปให้เป็นคำเดียวคำที่ใช้นำมาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เมื่อรวมกันแล้วความหมายเปลี่ยนไปก็มี, ความหมายคงเดิมก็มี เช่น ราช + โอรส เป็น ราชโอรส สุธา + รส เป็น สุธารส คช + สาร เป็น คชสาร คำเป็น คือ พยางค์ทีประสมกับสระเสียงยาวในแม่ ก กา และพยางค์ที่มีตันสะกดใน แม่ กน กง กม เกย และสระ อำ ไอ ใอ เอา คำตาย คือ พยางค์ที่ประสมด้วยสระเสียงสั้นในแม่ ก กา กก กด กบ แต่ยกเว้นสระ อำ ไอ ใอ เอา อักษรควบ คือพยัญชนะ 2 ตัว ควบกล้ำอยู่ในสระตัวเดียวกัน เช่น เพลา เขมา อักษรควบแท้ คือคำที่ควบกับ ร ล ว เช่น ควาย ไล่ ขวิด ข้าง ขวา คว้า ขวาน มา ไล่ ขว้าง ควาย ไป ควาย ขวาง วิ่ง วน ขวักไขว่ กวัดแกว่ง ขวานไล่ ล้ม คว่ำ ขวาง ควาย. อักษรควบไม่แท้ คือ อักษร 2 ตัวที่ควบกล้ำกันได้แก่ตัว ร แต่ออกเสียงเฉพาะตัวหน้าแต่ไม่ออกเสียง ร หรือบางตัวออกเสียงเปลี่ยนไปเป็นพยัญชนะอื่น เช่น เศร้า ทราย จริง ไซร้ ปราศรัย สร้อย เสร็จ เสริม ทรง สร้าง สระ อักษรนำ คือ พยัญชนะ 2 ตัวรวมอยู่ในสระเดียวกัน บางคำออกเสียงร่วมกันเช่น หนู หนอ หมอ หมี อย่า อยู่ อย่าง อยาก หรือบางคำออกเสียงเหมือน 2 พยางค์ เนื่องจากต้องออกเสียงพยัญชนะตัวหน้ารวมกับตัวหลัง แต่พยัญชนะ 2 ตัว นั้นประสมกันไม่สนิทจึงฟังดูคล้ายกับมีเสียงสระอะดังออกมาแผ่ว ๆ เช่น กนก ขนม จรัส ไสว ฉมวก แถลง ฝรั่ง ผนวก คำมูล คือ คำที่เราตั้งขึ้นเฉพาะคำเดียว เช่น ชน ตัก คน วัด หัด ขึ้น ขัด คำประสม คือ การนำคำมูลมาประสมกันเป็นอีกคำหนึ่ง เช่น แม่ + น้ำ = แม่น้ำ แปลว่า ทางน้ำไหล หาง + เสือ = หางเสือ แปลว่า ที่บังคับเรือ ลูก + น้ำ = ลูกน้ำ พยางค์ คือ ส่วนหนึ่งของคำหรือหน่วยเสียงประกอบด้วยสระตัวเดียวจะมีความหมายหรือไม่มีก็ได้ พยางค์หนึ่งมีส่วนประสมต่าง ๆ คือ 1. พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต์ เช่น ตา ดี ไป นา 2. พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต์ + ตัวสะกด เช่น คน กิน ข้าว หรือพยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต์ + ตัวการันต์ เช่น โลห์ เล่ห์ 3. พยัญชนะ + สระ + วรรณยุกต์ + ตัวสะกด + ตัวการันต์ เช่น รักษ์ สิทธิ์ โรจน์ พยางค์แบบนี้เรียกว่า ประสม 5 ส่วน วลี คือ กลุ่มคำที่เรียงติดต่อกันอย่างมีระเบียบ และมีความหมายเป็นที่รู้กัน เช่น การเรียนหลักภาษาไทยมีประโยชน์มาก ประโยค คือ กลุ่มคำที่นำมาเรียงเข้าด้วยกันแล้วมีใจความสมบูรณ์ เช่น 1. ประโยค 2 ส่วน ประธาน + กริยา นก บิน 2. ประโยค 3 ส่วน ประธาน + กริยา + กรรม ปลา กิน มด

Read More

ภาษาไทย เป็นภาษาราชการของประเทศไทย และภาษาแม่ของชาวไทย และชนเชื้อสายอื่นในประเทศไทย[2] ภาษาไทยเป็นภาษาในกลุ่มภาษาไท ซึ่งเป็นกลุ่มย่อยของตระกูลภาษาไท-กะได สันนิษฐานว่า ภาษาในตระกูลนี้มีถิ่นกำเนิดจากทางตอนใต้ของประเทศจีน และนักภาษาศาสตร์บางส่วนเสนอว่า ภาษาไทยน่าจะมีความเชื่อมโยงกับตระกูลภาษาออสโตร-เอเชียติก ตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน และตระกูลภาษาจีน-ทิเบต

Read More

สำนวนไทย

   ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง

ความหมาย คนที่สวยงามเกิดขึ้นได้จากการแต่ง คนจะงามได้ก็ต้องแต่งตัวให้ดูดี

ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่

ความหมาย ต่างฝ่ายต่างรู้ความลับของกันกัน

 ขว้างงูไม่พ้นคอ

ความหมาย มีภาระหรือมีเรื่องเดือดร้อน ทั้งของตนเองและที่เกี่ยวข้องอยู่ แต่ไม่สามารถที่จะแก้ไขให้รอดพ้นไปได้

เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า 

     ความหมาย คนที่แต่แรกทำความดีจนเป็นที่เชื่อถืออยู่แล้ว

งมเข็มในมหาสมุทร 

ความหมาย ค้นหาสิ่งที่ยากจะค้นหาได้ ทำกิจที่สำเร็จได้ยาก

Read More

ตัวชี้วัดภาษาไทย ม.1

ตัวชี้วัดภาษาไทย ม.1
ชั้นม.๑ ตัวชี้วัด
การอ่าน 
๑.  อ่านออกเสียงบทร้อยแก้วและบทร้อยกรองได้ถูกต้องเหมาะสมกับเรื่องที่อ่าน
๒.  จับใจความสำคัญจากเรื่องที่อ่าน
๓.  ระบุเหตุและผล   และข้อเท็จจริงกับข้อคิดเห็นจากเรื่องที่อ่าน
๔.  ระบุและอธิบายคำเปรียบเทียบและคำที่มีหลายความหมายในบริบทต่าง ๆ จากการอ่าน
๕.  ตีความคำยากในเอกสารวิชาการ  โดยพิจารณาจากบริบท
๖.  ระบุข้อสังเกตและความสมเหตุสมผลของงานเขียนประเภทชักจูง  โน้มน้าวใจ
๗.  ปฏิบัติตามคู่มือแนะนำวิธีการใช้งานของเครื่องมือหรือเครื่องใช้ในระดับที่ยากขึ้น
๘.  วิเคราะห์คุณค่าที่ได้รับจากการอ่านงานเขียนอย่างหลากหลาย  เพื่อนำไปใช้แก้ปัญหาในชีวิต
๙.  มีมารยาทในการอ่าน
การเขียน 
๑.  คัดลายมือตัวบรรจงครึ่งบรรทัด
๒.  เขียนสื่อสารโดยใช้ถ้อยคำถูกต้อง  ชัดเจน  เหมาะสม  และสละสลวย
๓.  เขียนบรรยายประสบการณ์  โดยระบุสาระสำคัญและรายละเอียดสนับสนุน
๔.  เขียนเรียงความ
๕.  เขียนย่อความจากเรื่องที่อ่าน
๖.  เขียนแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสาระจากสื่อที่ได้รับ
๗.  เขียนจดหมายส่วนตัวและจดหมายกิจธุระ
๘.  เขียนรายงานการศึกษาค้นคว้าและโครงงาน
๙.  มีมารยาทในการเขียน
การฟัง ดู พูด 
๑.  พูดสรุปใจความสำคัญของเรื่องที่ฟังและดู
๒.  เล่าเรื่องย่อจากเรื่องที่ฟังและดู
๓.  พูดแสดงความคิดเห็นอย่างสร้างสรรค์เกี่ยวกับเรื่องที่ฟังและดู
๔.  ประเมินความน่าเชื่อถือของสื่อที่มีเนื้อหาโน้มน้าวใจ
๕.  พูดรายงานเรื่องหรือประเด็นที่ศึกษาค้นคว้าจากการฟัง  การดู  และการสนทนา
๖.  มีมารยาทในการฟัง  การดู  และการพูด
หลักการใช้ภาษาไทย 
๑.  อธิบายลักษณะของเสียงในภาษาไทย
๒.  สร้างคำในภาษาไทย
๓.  วิเคราะห์ชนิดและหน้าที่ของคำในประโยค
๔.  วิเคราะห์ความแตกต่างของภาษาพูดและภาษาเขียน
๕.  แต่งบทร้อยกรอง
๖.  จำแนกและใช้สำนวนที่เป็นคำพังเพยและสุภาษิต
วรรณคดีและวรรณกรรม 
๑.  สรุปเนื้อหาวรรณคดีและวรรณกรรมที่อ่าน
๒.  วิเคราะห์วรรณคดีและวรรณกรรมที่อ่าน  พร้อมยกเหตุผลประกอบ
๓.  อธิบายคุณค่าของวรรณคดีและวรรณกรรมที่อ่าน
๔.  สรุปความรู้และข้อคิดจากการอ่าน  เพื่อประยุกต์ใช้ในชีวิตจริง
๕.  ท่องจำบทอาขยานตามที่กำหนดและบทร้อยกรองที่มีคุณค่าตามความสนใจ

Read More